يكى ديگر از مساجد مبارك، مسجد سهله است و آن خانه ادريس پيامبر (ص) بود كه در اين مسجد خياطى مى كرد و نماز مى خواند. كسى حاجتش را در اين مسجد از خدا بخواهد، خداوند حاجت او را روا مى كند و در روز قيامت وى را به جايگاه بلندى در مرتبه ادريس بالا مى برد و او را از گرفتارى دنيا و مكر دشمنانش پناه مى دهد. 

در بحار الأنوار به نقل از ابن مهران از امام صادق (ع) روايت كرده كه گفت: هرگاه وارد كوفه شدى به مسجد سهله برو و آن جا نماز بخوان و از خداوند حاجت دين و دنيايت را بخواه. مسجد سهله، خانه ادريس پيامبر (ع) است كه در آن مسجد خياطى مى كرد و نماز 

مى خواند. و كسى كه در اين مسجد، چنان كه خدا مى خواهد، دعا كند، خداوند حاجتهاى او را روا كرده، روز قيامت او را به جايگاه بلندى در مرتبه ادريس بالا مى برد و از گرفتارى دنيا و مكر دشمنانش رها مى شود. 

در بحار الأنوار و وسائل و جز آن دو با ذكر سند به نقل از عمار يقظان روايت شده كه گفت: گروهى نزد امام صادق (ع) حضور داشتند و در ميان آنان مردى بود كه  

به او ابان بن نعمان مى گفتند، امام فرمود: كدام يك از شما درباره عمويم زيد بن على آگاهى داريد؟ 

آن مرد گفت: من، خدا به تو جزاى خير دهد. فرمود: چه شناختى از او دارى؟ گفت: شبى نزد زيد بوديم، وى گفت: آيا مايل هستيد به مسجد سهله برويم؟ آن گاه همراه وى به مسجد رفتيم و چنان كه گفته بود سعى بسيار در عبادت داشت. امام صادق (ع) فرمود: 

مسجد سهله خانه حضرت ابراهيم (ع) بود كه از آن جا به نزد قوم عمالقه رفت و همچنين خانه حضرت ادريس (ع) بود كه در آن خياطى مى كرد. در اين مسجد سنگ سبز، شمايل پيامبران و اقامتگاه سوار (حضرت خضر (ع) ) قرار داشت، سپس فرمود: اگر عمويم زيد هنگام خروج به اين مسجد مى آمد و در آن نماز مى خواند و به خدا پناه مى برد، خداوند بيست سال او را پناه مى داد، و هر گرفتارى كه به آن مسجد آيد و بين نماز مغرب و عشا در آن نماز بخواند و دعا كند، خداوند گرفتارى او را برطرف مى كند. 

با ذكر سند به نقل از ابى بصير از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود: اى ابا محمد! گويا مى بينم كه امام زمان (ع) به همراه اهلبيتش وارد مسجد سهله مى شوند، گفتم: منزل امام آن جاست، فرمود: بله، آن جا  

منزل حضرت ادريس (ع) نيز بوده است و هيچ پيامبرى به رسالت برانگيخته نشد مگر اين كه در آن مسجد نماز خواند؛ كسى كه در آن مسجد اقامت كند گويا در خيمه پيامبر (ص) اقامت كرده است، همه مؤمنان در آرزوى زيارت آن مسجد هستند و در هر شبانه روز، ملائكه به اين مسجد پناه آورده، به عبادت خدا مى پردازند، اى ابا محمد! اگر من مانند شما نزديك مسجد بودم، همه نمازهايم را در آن مسجد مى خواندم و هنگامى كه امام زمان (ع) قيام كند، براى خداوند، پيامبرش و ما از دشمنان انتقام مى گيرد. 

منبع

تاريخ كوفه/ ترجمه سعيد راد رحيمى، ص: ٩٥