آقا رحیم است
دردی اگر داری بگو زیرا کریم است،
بر درگه او
خادم هزاران همچو مو سای کلیم است،
مسکین نواز است
الحق که فرزند صراط المستقیم است،
در شان او بس
سالار آقایان جنات النعیم است،
خوشبخت دلی که
در کوی آن خورشید فرزانه مقیم است،
او باب عشق و
عطر خوشش همواره همراه نسیم است،
دلبستگی مان
نسبت به این آقا ز ایام قدیم است،
صد حیف اما
قبرش بدون گنبد و صحن و حریم است، ****

خیلی غریب است
همواره او را غصه و ماتم نصیب است،
مرهم برایش
ذکر مدامِ آیه ی امن یجیب است،
آزرده قلبش
دائم ز دستِ آشِنایان و رقیب است،
حتی میانِ
کاشانه اش تنها و بی یار و حبیب است،
دل خون ز کارِ
جمعی عوام غرق در دام فریب است،
منشور فضلش
بی وصف و دارای حکایاتی عجیب است،
گردیده مسموم
شاهی که نامش بهر هردردی طبیب است،
دلها حزین است
افتاده از پا دلبری که نازنین است،
با دستِ همسر
مسموم کین شد آنکه با غمها عجین است،
ای وای ای وای
غرق عطش می نالد و روی زمین است،
پاره جگر شد
باب کراماتی که فخر العابدین است،
از زهر کینه
هر عضو او مانند کوهی آتشین است،
از اشک چشمش
فهمیده زینب این نگاه آخرین است،
درعرش اعلی
گریان برایش رحمه للعالمین است،