شبیه ذرّه ام و مثلِ آفتاب، رضاست
کسی که هست به قلبم قرار و تاب، رضاست
سپرده ام دلِ خود را به دستِ آقایم
که صاحبِ دلِ بیچاره و خراب، رضاست
کسی که زائرِ خود را سه جا پس از مرگش
نجات می دهد از پنجه ی عذاب، رضاست
امامِ ضامنِ ثامن که روزِ محشر هست
کنارِ من، همه جا، تا دمِ حساب، رضاست
اگر چه دردِ خودم را نگفته ام با او
کسی که زود به من می دهد جواب، رضاست
به سرزمینِ قیامت که حیرتِ مَحض است
مرا کسی که کُند خادمش خطاب، رضاست
حدیثِ ابنِ شَبیبَش دلِ مرا خون کرد
همیشه بانیِ این روضه های ناب، رضاست
- چهارشنبه
- 16
- آبان
- 1397
- ساعت
- 13:1
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا رسول زاده
ارسال دیدگاه