دل خود را به تو یک دم نسپُردم، مهدی
یک شب از دوریِ تو غصّه نخوردم، مهدی
بهتر آن است شَبَش گردنِ من را بزنند
صبح آن روز که نامِ تو نبردم، مهدی
جمعه ها آمد و رفت و زِ غم هجرانت
دل به سر پنجه ی اشکم نفِشُردم، مهدی
غصّه ام بیشتر از پیش شد از وقتی که
روز و شب را تو نبودی و شمردم، مهدی
مِهر تو در دلِ من بود، ولی در غفلت
لُقمه از سُفره ی بی مِهر تو خوردم، مهدی
سخت جانیِ من از دوریِ تو شُهرت یافت
تا به حالا اگر از هِجر نمُردم، مهدی