میلاد حضرت محمد(ص)
چشمان اهل عرش رو سوی زمین است
شادان به مکه حضرت روح الامین است

سال است عام الفیل وروز جمعه باشد
هفده گذشته از ربیع الاولین است

بر دست دارد آمنه قنداقه ای را
کز دیدنش بر هر لبی صد آفرین است

عبدالمطلب مجلس شادی گرفته
در این ولیمه هر چه خواهی بهترین است

یکتا پرستان قریشی شادمانند
مولودشان یکتا پرستی راستین است

آمد به دنیا ابن عبدا... محمد(ص)
آمد کسی که مکه را یاری امین است

این کودک زیبا حبیب کردگار است
بین رسولانش رسول آخرین است

او سرزمین جهل وتاریک عرب را
روشن کند زیرا که او نورالمبین است

بتها همه باشد نگون سر، پیش پایش
تخت سلاطین واژگون اندر زمین است

دنیا چو آمد، طاق کسری هم فرو ریخت
دریای ساوه خشک، در ایران زمین است

آمد کسی که ختم دینها باشد از او
اسلام که برمسلمین حبل المتین است

آمد ندای جاء حق و رفت باطل
روشن زمین از طلعت آن مه جبین است

آمد رسول ا..،حبیب ا...،احمد
در هر دوعالم بی گمان بالا نشین است

میلاد او میلاد نیکی ها به دنیاست
هنگام شادی از برای مسلمین است

باید سرود وحدت امت بخوانیم
میلاد او حبل المتین مومنین است

شعر:اسماعیل تقوایی