الوداع ای شهر غربت ای مدینه
این منم من در غریبی بی قرینه
قاتل من عاقبت شد ماجرای زخم سینه
آه..من که آقای بهشتم/ شد غریبی سرنوشتم/ وامصیبت
آه..راحت از غمها شدم من/ زائر زهراشدم من/ وامصیبت
چشم کبودم بستم واویلا واویلا
مهمان مادر هستم واویلا واویلا
اشهدم را در میان کوچه خواندم
مادرم را تا به خانه می کشاندم
دیده گریان خاک روی چادرش را می تکاندم
آه..مادرم یک دفعه افتاد/پیش خود گفتم که جان داد/ وامصیبت
آه..پیش من با چشم خونبار/ صورتش خورده به دیوار / وامصیبت
چشم کبودم بستم واویلا واویلا
مهمان مادر هستم واویلا واویلا
خواهرمن گریه کم کن در کنارم
می نماید ناله هایت بی قرارم
همچو بابا من توان دیدن اشکت ندارم
آه..کربلایی می شوی تو/ تا کجاها می روی تو/
زینب من
آه..مقصدت شام خراب است/ گوشه بزم شراب است/ زینب من
- پنج شنبه
- 1
- آذر
- 1397
- ساعت
- 15:2
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
قاسم نعمتی
ارسال دیدگاه