آمدی در خاک ایران تا که قم بی غم شود
جای پای شیعه در این سرزمین محکم شود

جمع شد معصومه‌ای بر چارده معصوم؛ تا
روز محشر از گناهان من و تو کم شود

بس که در اوج است بر جای قدم‌هایش فقط
عالَمی باید کند تعظیم و عالِم خم شود

هر که لائذ شد به درگاهش شود پاک از گناه
هر که عائذ شد در این صحن و سرا آدم شود

فاطمه از فاطمه آمد میان شهر قم
تا که سیل اشک ما در کوچه‌ها نم نم شود

تا که می‌گویم علی، اشکم چنان دُرِّ نجف
در حریمت روی انگشتان من خاتم شود

روحمان را می‌دهد صیقل همین سوهان اگر
با کمی از زعفران مشهدی دَرهم شود

آنقدر گفت «اشفعی لی فاطمه» هر روز که؛
مادرم کم مانده بود از شوق تو مریم شود

ای حریمت * عُش آل الله  روی گنبدت؛
چهارده تا اسم باید نقش بر پرچم شود