میلاد حضرت
عبدالعظیم حسنی(ع)

ای گدایان کریم بن کریم آمده‌ است
گل‌ بریزید بر این‌ شهر زعیم‌آمده‌ است

بانگ هوهو رسد از عرش بگوش دل من
گوید ای اهل ولا عبدعظیم آمده‌است

سر هر کوچه و پسکوچه نوشته‌ است‌ به‌ نور
ز سراپرده جنات نسیم آمده‌ است

همه تعظیم کنید و به قدومش قائم
بوی ریحانه جنت به شمیم آمده‌است

طبع من قافیه پرداز شده در ملکوت
رحمت‌حق‌شده‌جاری‌ورحیم‌آمده‌است

آنقدر از کرمش گفته شده در عالم
که‌طمع کرده‌وشیطان‌رجیم‌آمده‌است

به سراپرده‌ی قدسی کریم بن کریم
هم یتیم آمده هم‌غیریتیم آمده‌است

دل به دریا زده‌ام قافیه را باخته‌ام
زان سبب قافیه‌ی باخته را ساخته‌ام

آنقدرباده زدم بردرمیخانه‌ی دوست
که بر این قافیه‌ی باخته پرداخته‌ام

آخرالامر به خاک قدمش افتادم
تاکه‌طرحی‌ز ازل دربرش‌انداخته‌ام

خویش را ازکرمش غرق تنّعم دیدم
آنچنان بود که چون شعله‌ی بگداخته‌ام

سوختم در غم عشقش که ندانم یارب
به‌حرم همچو کبوتر شده یا فاخته‌ام

قافیه رفت ز دست تا که تمنا کردم
من ز لطف و کرمش قافیه پیدا کردم

اولین قافیه‌ در مطلع اول این بود
ای‌گدایان‌کریم‌بن‌کریم آمده است

ملک از کنگره‌ی عرش ندا داده به ما
که سحرگاه نگارم به حریم آمده‌است