در مدح‌ و منقبت
حضرت‌سیدالکریم(ع) 

سالها شد کبوتر حرمم
من‌گدای کریم از کرمم
از نگاه محبت توشده
پیش‌مردم‌همیشه‌محترمم

مرکز کشور ارخراسان است
شهرری قبله‌گاه تهران است
دل عشاق گم شود در قم
همچودریاکه‌بین‌طوفان‌است

تا که همسایه‌ی کریم شدیم
صبح‌گردیده‌چون نسیم‌شدیم
سایه‌‌اش تافتاده بر سر ما
مورد لطف بس عظیم شدیم

روزی ما شدست گندم ری
بارگاهش امان مردم ری
ماکه ری‌زاده‌ایم شکر خدا
پس‌چه‌غم‌باشد ازتلاطم‌ری

حسنی‌زاده‌ایم شکر خدا
مست این باده‌ایم شکر خدا
در مسیر ولایت مولا
امتحان داده‌ایم شکر خدا

روزوشب باحسین‌وباحسنیم
چون کبوتر میان این چمنیم
کربلایی خطابمان کردند
بچه‌ی آب و خاک این وطنیم

السلام ای کریم زاده‌ی ری
جام کوثر سبو و باده‌ی ری
آمدی آبروی به ما دادی
تامسافرشدی‌به‌جاده‌ی‌ری

شاه عبدالعظیم این شهری
با همه دشمنان دین قهری
مشدی مشدیای شهرریی
توچوساحل کنار هر بحری

پادشاهی و ما همه بنده
ازدمت مرده میشود زنده
دمت آقاهمیشه گرم اینجا
نور رخسار توست تابنده

تاکه‌درجام‌خود عسل داری
طاهر و حمزه در بغل داری
هم‌شجاعی‌وغیرتت‌حسنی‌ست
ارث از فاتح جمل داری

تا غلام تو هستم آزادم
پایتان تا به آخر استادم
ما همه طیب توائم آقا
تابه‌خاک حریمت افتادم

حق شناس و کنی و طهرانی
همه خوبان همچو  کاشانی
درحرم خاک پایتان شده‌اند
گشته دور و برت چراغانی

توکه‌خود شمع هرشب تاری
مرثیه‌خوان کنار خود داری
چقدر شاعرست دور و برت
حرمت گشته است گل کاری

یکقدم از حسین ما تا تو
هر محرم شروع آن با تو
مسلمیه،حرم،دم ناظم
سینه زنها و گریه‌کن‌ها تو

همه جا کربلا چقدر زیباست
بانگ دلجو همیشه پابرجاست
تاکه‌صحن وحریم وگنبدهست
بیرق و پرچم و کتل برپاست

تو به ما جرئت بیان دادی
روزی ماه و سالمان دادی
تو ابوالقاسم دیار منی
تو به‌اهل‌ری‌آب‌ونان‌دادی

زائر کوی تو شهیدانند
پای عهد امام میمانند
هرکه‌قبرت‌طواف‌کرده‌یقین
برسرسفره‌ی تو مهمانند