شد رضا در عزای خواهرش خونجگر
گه به سینه زند گهی زغصه به سر
شهر قم در عزا گشته ماتمسرا
وامصیبت
گر چه در خاک تیره شد نهان روی تو
کس نزد ضربه ی لگد به پهلوی تو
دیده دریا کنم یاد زهرا کنم
وامصیبت
کعب نی بر تن اطهر تو کی زدند
عمه ات را ولی به مجلس می زدند
غم به دلها نشست دل از این غم شکست
وامصیبت
*****
شائق