ابن عبّاس مى‏ گويد: حضرت فاطمه زهرا(س) فرمودند: پدر خود را در خواب ديدم و راجع به آن ظلم و ستم هايى كه به ما شد به آن حضرت شكايت كردم. رسول خدا در جوابم فرمود:

آن آخرتى كه براى پرهيزكاران آماده شده براى شماست و تو به زودى نزد من خواهى آمد.

حضرت امام جعفر صادق(ع) از پدران بزرگوارش عليهم السّلام روايت مى ‏كند كه فرمودند: هنگامى كه فوت حضرت زهرا نزديك شد گريه كرد، حضرت على عليه السّلام از وى سؤال كرد: اى بانوى من! چرا گريه میكنى؟ فرمود: براى آن مصيبت هايى كه تو بعد از من خواهى ديد. اميرالمؤمنين فرمود: گريان مباش، به خداوند سوگند آن مصائب نزد من براى رضاى خداوند كوچك و ناچيزند. آنگاه فاطمه به على وصیت كرد كه به ابوبكر و عمر اجازه تشييع جنازه و نماز ندهد و حضرت على(ع) وصيت آن بانو را اجرا نمود.

منبع:

زندگانى حضرت زهرا عليها السلام؛ ترجمه بحارالانوار؛ ص ۶۸۷