ای شب قدر! کسی قدر تو را فهمیده‌ست؟
تا به امروز کسی مرتبه‌ات را دیده‌ست؟
خلق از معرفت شأن تو عاجز ماندند
بی‌جهت نیست خدا فاطمه‌ات نامیده‌ست
خواستم ذات تو را نور بخوانم، دیدم
نور هم با تو خودش را همه‌جا سنجیده‌ست
نور چشمان پیمبر تویی و جلوۀ تو
آفتابی‌ست که تا غار حرا تابیده‌ست
حکمتش چیست که ای ام ابیها! پدرت
بارها خم شده و دست تو را بوسیده‌ست
نخل لب‌تشنه شد از نام تو سیراب چقدر
چشمه از عشق تو در قلب علی جوشیده‌ست...
سرِ هم‌صحبتِ صدّیقه شدن بود اگر
ملک وحی، هرآیینه به خود بالیده‌ست
بانی رزق تویی، روح الامین می‌دانست
سیبی از عرش اگر چیده به اذنت چیده‌ست
هر زمانی که شدی خسته، به نقل از سلمان
چرخ دستاس تو با دست ملک چرخیده‌ست
چه بگوییم از انفاق تو، وقتی در شهر
سائلی رخت عروسی تو را پوشیده‌ست
به فقیر و به یتیم و به اسیر احسان کرد
نان افطار تو وصفش همه‌جا پیچیده‌ست
چشم صائب به کرامات تو افتاد و نوشت:
«گوش این طایفه آواز گدا نشنیده‌ست»...
- جمعه
- 21
- دی
- 1397
- ساعت
- 18:2
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مسعود یوسف پور
ارسال دیدگاه