صدبار قدرش برتر از بيتُ الحرام است
اين خانه اي كه قبله ي دارُالسّلام است
اين آستان ، جايي ست كه حتّي كنــيزش
در خلوت خود با ملائك هم كلام است
عرش است صحن خانه اي كه قنبرش هم
صاحبْ دل و صاحبْ دم و صاحبْ مقام است
هر گوشه اش دارد نشـان از حق تعاليٰ
اين خانه اصـلاً بيت آيـات عِظام است
هركس درِ اين خانه را بوسيد و رد شد
در سِلك اهل دل سزايش احترام است
از ديدِ شخصي مثل سلمان،بي طهارت
حتّي به ديوارش نظر كردن حرام است
خلقت فداي نام بانويي كه بيتــش
دارُ الامان،دارُ الكرم،دارُ الاِمام است
از بس برآورده شده حاجت به دستش
او دور تا دورش هميشه ازدحام است
هركس كه چشمش را به روي خِير او بست
در، بي مرامي شُهره بين خاص و عام است
ذكر مصيبت مي كنم،يك جمله كافي ست
اين صحنه ي پُر درد ، پايان كلام است
قنفذ، غلاف آهنينش را كه برداشت
با نيشخندي گفت:او كارش تمام است
- چهارشنبه
- 26
- دی
- 1397
- ساعت
- 21:39
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد قاسمی
ارسال دیدگاه