سجاده‌ات را می‌گشایی رأس ساعت
تکبیرة‌الاحرام می‌افتد به پایت
بر خاک قامت بسته‌ای و اهل افلاک
از عرش می‌آیند با قصد جماعت
با هر نفس تسبیح می‌گویی خدا را
از «حاء» تسبیح تو می‌گیریم حاجت
آیینه‌ای و رو به مرآت الهی
آیینه در آیینه‌ای! ای بی‌نهایت!
همسایه‌ها در سایۀ لطف تو هستند
باز است در این خانه درهای اجابت
تا شیعیانِ شیعیانت زنده هستند
از مرگ باکی نیست ای روح شفاعت!
نام تو را بردیم در غم‌های دنیا
ما را صدا کن در هیاهوی قیامت
- پنج شنبه
- 27
- دی
- 1397
- ساعت
- 20:31
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
زهرا بشری موحد
ارسال دیدگاه