با گریه مانوسم نه یک ماه و دو ماهی
شد گریه ام باب فیوضات الهی
هر روزو شب کارم سلام ِ برحسین است
با این امیدی که کنی سویم نگاهی
من بار ها دیدم که با یک قطرة اشک
با آبرو گردید ، عبدِ رو سیاهی
شرمنده ام یک عمر قلبت را شکستم
در زندگی ام نیست روزِ بی گناهی
اصلاً محبت های تو بد عادتم کرد
تنبیه کن این بی ادب را گاه گاهی
دردِ دلم را جز شما با که بگویم
تنها تو هستی که برایم تکیه گاهی
پایانِ کارم گشته و رویت ندیدم
واکن ز قلبم رو به سوی خویش راهی
آقاقسم بر صورت نیلیِ مادر
آن چهره ای که دارد از سیلی گواهی
آقا قسم بر خانه ای آتش گرفته
آنجا که پشت در به پا شد قتلگاهی
ای انتقام ِ کشتة مسمار بر گرد
جانِ گرفتارِ در و دیوار برگرد
- شنبه
- 29
- دی
- 1397
- ساعت
- 11:3
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
قاسم نعمتی
ارسال دیدگاه