نامتان را امير بايد گفت
عاشقت را اسير بايد گفت
پسر بوتراب را قطعأ
چشمه اي از غدير بايد گفت
نحوه ي جنگ تو شبيه پدر
به تو بي شك دلير بايد گفت
پس به درياي بي تو يا ساقي
تا قيامت كوير بايد گفت
و به جاي ابوفضائل هم
به تو جوشن كبير بايد گفت
شوكتت را وقار بايد خواند
چشم تو محو يار بايد خواند
نام عباس را به هر فرهنگ
اسد بيشه زار بايد خواند
در مواسات بي همانندي
و تو را غمگسار بايد خواند
تو يقينأ بصيرت محضي
از تو با افتخار بايد خواند
قطعأ امسال سال مادر توست
چار فصل اش بهار بايد خواند
در تو نور اميد بايد ديد
عاشقت را شهيد بايد ديد
عبد صالح،اطاعت مطلق
در تو حق را نديد بايد ديد
در رجز خواني تو بر كعبه
شور هل من مزيد بايد ديد
جبرئيل و ملائك حق را
پيش پايت مريد بايد ديد
وقت جنگيدن تو ماك را
چونكه رنگ اش پريد بايد ديد
با نگاهت شراب بايد شد
زير پايت تراب بايد شد
قال عباس را نديده كسي
اين خودش صد كتاب بايد شد
درس هايت يكي يكي نور است
با تو اهل حساب بايد شد
ياد دادي كه در دفاع حرم
گاه حاضر جواب بايد شد
آبرويت هميشه پا برجاست
پيش مشك تو آب بايد شد
زير تيغ ات مدام بايد رفت
بي نشاني و نام بايد رفت
مانده ام كربلا همان اول
پيش تو يا امام بايد رفت
بين آن دو حرم كه استادم
پاي بوس كدام بايد رفت
محضر خالق ادب قطعأ
با دو صد احترام بايد رفت
از جوارت به سمت ثارالله
بعد عرض سلام بايد رفت
از غم تو عجيب بايد سوخت
در كنار رقيب بايد سوخت
من مريض ام،تو باب حاجاتي
گاه پيش طبيب بايد سوخت
من مسلمان عشق تو هستم
چون وهب بي صليب بايد سوخت
آتش عشق تو به دل دارم
عاشقانه نجيب بايد سوخت
يك سحر ياد تو،سحرگاهي
ياد شيب الخضيب بايد سوخت
- پنج شنبه
- 4
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 21:45
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه