ببین دارم اَسماء،غمی در وجودم
میسوزه ازین غم،همه تار و پودم
به هنگام دَفنِ،همین جسمِ لاغر
میترسم که معلوم،بشه حجمِ پیکر
داره فکر این غم من و می کشه
داره درد و ماتم من و می کشه
غریبیِ یارم من و میکشه
شهیدِ علی فاطمه فاطمه...
به احوال مضطر،علی رو کمک کن
شب غسلِ پیکر،علی رو کمک کن
نذار که نگاهش،بیفته به پهلوم
نذار که ببینه،کبودیِ بازوم
خریدم به جون رنجِ تَحمیلی و
نشونش ندادم رُخِ نیلی و
نذاشتم ببینه جای سیلی و
شهیدِ علی فاطمه فاطمه..
- شنبه
- 6
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 20:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه