فاطمه محبوبه ی الله بود
فاطمه بانوی عصمت جاه بود
یازده رخشنده کوکب را سما
خود به اسپهر جلالت ماه بود
رشد او در مهبط وحی خدا
مضمر آیات را آگاه بود
در حریمش حوریان جاروب کش
جبرئیلش خادم درگاه بود
روز خوش بعد از نبی هرگز ندید
درد فقدان پدر جانکاه بود
در دل شب ناله ی شبگیر داشت
سر به سجده دل بسوز و آه بود
کاروان عمر او در راه عشق
با جلال سرمدی همراه بود
ذکر یارب یاربش بر لب مدام
نی به طاعت گه نبود و گاه بود
این مقامش کافی آن مرضیه را
مرتضی شیدا و خاطرخواه بود
شکوه بر مولا نکرد از زندگی
کوه مشکل از برایش کاه بود
در ره عشق علی جان باختن
کار آن خاتون علیا جاه بود
رفت از دنیا شهیده ، مدعی
عمر زهرا را مگو کوتاه بود
نازم آن بانوی سیلی خورده را
«انورا» کفوّ ولی الله بود
یوم عاشورا ز سر معجر گرفت
یوسفش افتاده اندر چاه بود
- یکشنبه
- 14
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:2
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرحوم انور اردبیلی
ارسال دیدگاه