پادشاهي كه غريب و آشنا را دوست داشت
روزها خدمت به خلق و شب دعا را دوست داشت
مست حب اش هر كه شد از مستحب ها دل بريد
پاك دامن مادري كه مرتضي را دوست داشت
با صدايش حرف ميزد در شب معراج حق
بس كه در عالم پيمبر اين صدا را دوست داشت
داد انگشتر به سائل در همان حين ركوع
سجده واجب شد به شاهي كه گدا را دوست داشت
حب او را شك نبايد كرد شرط بندگي ست
هر كسي كه عاشق او شد خدا را دوست داشت
هم برادر هم وصي هم اولين هم آخرين
حضرت بدرالدجا شمس الضحي را دوست داشت
ابروانش باطن سعي صفا و مروه است
اصل حج از اين جهت سعي صفا را دوست داشت
صد هزاران چون اميني لازم است و عمر نوح
تا بگوئيم از خدائي كه خدا را دوست داشت
- پنج شنبه
- 18
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 18:19
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه