زبان را گفتمش مدح علی کن شمّه ای شد لال
بیان را گفتمش گفتا من و مدح علی صد سال
قلم را کردمش آگه نویسد مدح او بشکست
بیان و هم زبان و هم قلم گویا شده یک دست
برو شاعر علی را کی توان تعریف با ابزار
لسان لایُریٰ کرده علی را مدح چندین بار
خدا چون خواست بنماید عیان اوصاف زیبایش
علی را کرد خلقت ماخلق دیدند مولایش
غرض از خلقت آدم که نامش صفوة الله است
علی آید برون از پرده، عظما آیة الله است
علی الله نی ، اما یدالله قدرت الله گو
بشر نبْود یقین ، الله هم نبْود چه باشد او؟
علی آن شاهد مشهود علی آن عابد معبود
علی ظاهر علی باطن علی حامد علی محمود
برون از عهدهٔ انسان بُود صبری که او بنمود
بَرو ظلم و ستم اندر حیاتش دشمنان افزود
علی صبر مجسّم بود همچون کوه مستحکم
علی بر قلّه ی مردانگی الحق زده پرچم
علی را جز رسول الله نشناسد یقین دانم
رسول الله را کس جز علی نشناخت در عالم
علی پوشاند کسوت قامت اخلاص و ایمان را
علی سر تا به پا آگه بُود اسرار قرآن را
همین بس لافتیٰ الّا علی در شأن او آمد
بنفسی انت گفتش بارها در حق او احمد
علی بگذشت«عینی فرد» جانش در ره اسلام
بود رسوا به اسلام ار کسانی که گذارد دام
- سه شنبه
- 23
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 10:50
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه