یا زهرا(س)
لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار
با علی وذالفقار او چه کردش روزگار

چند روزی بعد پیغمبر غدیر از یاد رفت
آسمان بخت زهرا وعلی اش گشت تار

اعتنایی بر سفارشهای پیغمبر نشد
ظلم شد بر دختری که بود از او یادگار

هیزم آورده دل بیت علی آتش زدند
بود زهرا پشت در دل ناگران وبیقرار

پهلوی زهرا و مسمار در آتش زده
ناله ی ناموس عالم،ضربه آن نابکار

فاطمه شد جان نثار اخذ حق حیدرش
داد در این ره شهیدی را زآل کردگار

حیدرش می دید اما وای ار این مصلحت
پهلوانی دست بسته در سکوتی اشکبار

پیش چشمش همسرش افتاده بر روی زمین
شیر حق با چشم گریان سربزیر وشرمسار

روزها می رفت زهرا بر سر قبر پدر
اشک ریزان شاکی از اعمال قومی نابکار

عاقبت روز عروج فاطمه از ره رسید
مرغ روحش سوی بالا پر کشیدی از حصار

حیدری ماند و غم یار و یتیمانی به بر
بانویی رفت وهمه عالم برایش سوگوار

شعر :اسماعیل تقوایی