پس از فاطمه(س)

این خانه‌ی بی فاطمه معنا ندارد
دیگر علی مرتضی همتا ندارد

شبهادگر راحت به بالش سرگذارید
اهل مدینه مرتضی زهرا ندارد

این کودکانم تا سحر دمساز دردند
درآن میان زینب توان در پا ندارد

فضه دهد نان دست طفلان یتیمم
گویا خبر از حال زار ما ندارد

گفتم‌به‌چاه‌این‌راز را سربسته‌دیگر
مجنون صحرای جنون لیلا ندارد

از تشنگی شبها حسینم بیقرارست
از بسکه گریه کرده گویا نا ندارد

یاد حسین و کربلا در سینه دارم
گوید طفلی که حرم سقا ندارد

در راه شام و کوفه میبینم که زینب
گوید مزن این طفل را بابا ندارد