ای به جهان آیت حّی ودود
جوهرۀ جملۀ بود و نبود
با تو بود حق و حقیقت عیان
ذات تو از ذات حقیقت نشان
جلوۀ حسن تو صفات خدا
صورت تو آینۀ کبریا
دین و دیانت ز تو بالا گرفت
لفظ عدالت ز تو معنی گرفت
هست شها از دل شیدای تو
گشته جهان محو تماشای تو
واصل عرفان و حقیقت تویی
در ره حق پیر طریقت تویی
زادگهت بیت خدا ای فتی
عین خداوندی و عین خدا
حبل ولای تو به اهل جهان
هست ز حق موهبت بی‌کران
طالع فرخنده بود هرکه را
مهر تو افتد به دلش ای فتی
یافته‌اند اهل حقیقت عیان
در رخ دلجوی تو سّر نهان
کار جهان راست شد از این کلام
تا که بیاورد سروش این پیام:
لازمۀ دین حق است ای رسول
امر ولایت، که بود از اصول
منطق اسلام شود بی‌گمان
کامل از افکار علی در جهان
ناطق قرآن که بُود جز علی(ع)؟
غیر علی کیست به خاتم ولیّ
سر به سر این مصحف ما وصف اوست
اوست که جز او به جهان های و هوست
عزّت این عالم بی منتها
مهر علی باشد و اهل ولا
فارس میدان فصاحت بود
کاشف اسرار امامت بود
صوت نبی رفت به هفت آسمان
گفت به یاران کران تا کران
قافله سالار ولایت کجاست؟
پادشه ملک امامت کجاست؟
روز غدیر است و جهان جمله شور
کون و مکان غرق سرور است ونور
شورش محشر شده اندر غدیر
کرده نبی «اَنفُسنا» را امیر
تا همه بینند یدالله را
کرد بلند آن ید خیبر گشا
ثبت شود، هرکه منم یار او
هست علی سرور و سالار او
ختم رسل صاحب آیین و دین
کعبۀ جان قبلۀ اهل یقین
ذوق نمود از قدح لطف یار
گفت خدا دشمن او خوار دار
ضامن آنم که بود یار او
دشمن آنم که بود خار او
ظلّ خدا در همه کون و مکان
مظهر خلّاق حق لامکان
غیر علی نیست در این ماسوا
روح نبی جان جهان #فانیا
گرچه بود مثنوی‌ات ناتمام
بیت دگر گوی و بگو والسّلام
شعر موشَّح شده از ابجد است
لطف خداوند حق سرمد است
ــــــــــــــ
موشّح یا توشیح یکی از آرایه‌های ادبی در شعر است که اگر حروف اول هر بیت یا مصرع به‌دنبال یکدیگر قرار گیرند نام یا لقب کسی یا واژه‌ای و یا بیت و جمله‌ای دیگر تشکیل شود.
«اَبْجَدْ - هَوََزْ - حُطّی - کَلَمَنْ - سَعْفَصْ - قَرَشَتْ - ثَخَِذْ - ضَظِغْ»
- پنج شنبه
- 25
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
عباس داداش زاده
ارسال دیدگاه