یک جرعه غزل
در مدح حضرت زهرا(س)

ای‌تو اجابت‌ دعا میشنوی دعای‌من؟
مادرمن‌از دل‌وجان‌کرده‌دعابرای‌من

من به تو سرسپرده‌ام نقطه اتکا تویی
ازمددتو باز شد سوی‌‌بهشت پای‌من

به زیر پای تو بود بهشت‌وخلّدمصطفی
همیشه‌خاک پای توبود مکان‌وجای‌من

سینه‌زن‌حسین‌تو، من شدم از عنایتت
نوا گرفته سینه‌ام میشنویی صدای من؟

ریزه خور تو تا شدم فخر به عالمی کنم
تاکه گدای تو شدم عالم شد گدای من

ز قول مفتقر کنم مدیحه‌ات تا که بیان
روح قدس آمده و دمیده در نوای من

ردیف‌و‌قافیه‌به‌هم ریخت و دل‌صفاکند
(تا که ثنای حضرت سیدالنساء کند)

به بارگاه قدسیش راه ندارد هیچ کس
چونکه کنیز خانه‌اش درد همه دوا کند

به‌قول‌مفتقرکه‌گفت‌ز درگه‌اش‌متاب‌روی
(زانکه‌مس وجود را فضه‌ی او طلا کند)....

من ز کنار خانه‌ات جای دگر نمیروم
چونکه غلام درگهت حاجت دل روا کند

به مطلع غزل زنم دست توسل و دعا
که مادرانه کرده‌ای ز دل دعا برای من

غلام کوی حضرت شهید کربلا شدم
بار دگر عطا نما برات کربلای من