جان و تن من...فدای مادر
مستم.... زِ تُنِ صدای مادر
دلچسب ترین طعمِ جهان است
گل بوسه به دستهای مادر
مِهر احدی نمی شود جا
در قلبِ کسی... بجای مادر
با هر سخنش...عسل،تراوش
شد ...از لبِ با صفای مادر
بارانِ شراب می چکد از
میخانه ی بی ریای مادر
صد درد و بلا شنیده ام که
درمان شده با دوای مادر
از رویِ ادب ،سزاست.... بوسه
بر صورت و دست و پای مادر
آن باغ که هست زیر پایش
الحق که بـُوَد جزای مادر
ما را به بهشت می رساند
لبخندِ لب و دعای مادر
مانند شده به سیب سرخی
لبخندِ گِره گشای مادر
در دفتر شاعران همیشه
بوده است... غزل برای مادر
صد بیت غزل کم است او را
جان وتن من.... فدای مادر
- دوشنبه
- 6
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 20:8
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
منصوره محمدی مزینان
ارسال دیدگاه