دستهای خالی ام را با کریمان کارهاست
گریۀ طفلانه کردن عادت سربارهاست
هرچه اینها میدهند از برکتِ اصرارهاست
دردمندان را بگو امشب شبِ بیمارهاست
یا طبیب لا طبیب له شفایم را بده
رحم کن بر من جواب گریه هایم را بده
روی خوش دادی نشانم با بد من ساحتی
رو گرفتم آمدم عمداً مرا نشناختی
پردۀ رحمت رویِ اعمال من انداختی
با خودم آرام گفتم زندگی را باختی
حیف از عمری که سوزاندم به پای این و آن
ریخت پایِ غفلتم خون گریۀ صاحب زمان
دم به دم گفتم که جبران میکنم اما نشد
توبه بر درگاه منان میکنم اما نشد
گفتم این دل را گلستان میکنم اما نشد
نیمه شب گریه فراوان میکنم اما نشد
بی کس و کارم نگاهم کن الهی بالحسین
بار دیگر سر براهم کن الهی بالحسین
در رجب شوق ملاقات خدا داریم ما
شوق پابوسی شاه لافتی داریم ما
یاعلی از دست تو میل عطا داریم ما
در رغایب رغبتِ کرببلا داریم ما
سیرِ عرفانی بده عشاق را با کربلا
تا شود معراج ما راه نجف تا کربلا
ای مسمای خدا جانم‌امیرالمومنین
بندۀ خالق نما جانم امیرالمومنین
تکیه گاه مصطفی جانم‌امیرالمومنین
کعبۀ اصلیِ ما جانم امیرالمومنین
حق علی رازق علی دنیا علی محشرعلی
مظهر تام و تمام خالق اکبر علی
هرکجا حرف علی شد خیر چشم تر رسید
ماجرا از کوفه سمت کربلا یکسر رسید
از علی مرتضی تا به علی اکبر رسید
زد به میدان و همه گفتند پیغمبر رسید
سروقامت ماهرو بالانشین بالابلند
رفت وقتی از حرم شد ناله زنها بلند
سوره کوثر به میدان آیه هایش شد جدا
عین لام و یا علی اکبر هجایش شد جدا
از دهانش ناله ی بابا بیایش شد جدا
دست و پا زد دست و پا زد دست و پایش شد جدا
روی زانوی پدر رفت و ز هم وا شد سرش
یک عبا نه صد عبا کم بود بهر پیکرش
- سه شنبه
- 14
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 13:40
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه