به چشمم رهِ گریه وا شد
چه شور و بساطی به پا شد
به یادِ عزیزان زهرا ، دلم راهیِ سامرا شد
عجب سامرایِ غریبی
حریمش به رتبه رفیع است
بسوزد دلِ گریه کن ها
که قدری شبیه بقیع است ...
ازین داغِ عظمی ، زند ناله زهرا ..
واویلا واویلا .. واویلا واویلا
« واویلا ، وا غُربَتا ... »
اگر چه عزیزانِ زهرا ، به درد دو عالم طبیبند
چه گویم هنوزم به قرآن ، ائمه غریبِ غریبند
علی رغم این دشمنی ها ، وَ بی شرمی اهلِ عصیان
منِ شیعه هم غافلم از ، مقامات اعلای آنان
بیایید شویم یار ، به اولاد زهرا
به کسبِ علوم و ، به کار و به تقوی
« لبیکَ .. یابن الحیدر ... »
- سه شنبه
- 14
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 14:23
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه