من که قلب شکسته ای دارم
دل در خون نشسته ای دارم
رام هر کس نمی شود دل من
صید کرکس نمی شود دل من
دل خود را به غم محک زده ام
تا دم از صاحب فدک زده ام
خالق اکبر است یار دلم
با علی اصغر است کار دلم
آنکه سوز غمش جگر سوز است
روز میلاد او دل افروز است
لحظه های خوش بهاران است
شهر قرآن ستاره باران است
از زمین تا بهشت پل زده اند
دسته گل روی دسته گل زده اند
شهد رحمت به جام می ریزند
دوستان را به کام می ریزند
شاد باش ولادت اصغر
انبیاء و ارادت اصغر
پور زهرا که عشق سرمستش
علی دیگر است در دستش
باز قرآن کوچکی دارد
ناز پرورده کودکی دارد
کودکی را که هست در سُعدا
شاهد عشق سید الشهدا
گوهر اشک شوق سفت حسین
سجده ی شکر کرد و گفت حسین
این پسر منتهای عشق من است
شاهد کربلای عشق من است
اینکه آئینه ی علی باشد
شادی سینه ی علی باشد
عکس و آئینه هر چه گویاتر
چونکه کوچکتر است زیباتر
جلوه ی جزء و کل تماشائی است
غنچه در باغ گل تماشائی است
لوح خلقت به نام این اصغر
دُبّ اکبر غلام این اصغر
کودک ناز و در صلابت شیر
سینه ی مادر از لبش پر شیر
در جبینش فروغ عصمت و عشق
گل یاس بلوغ عصمت و عشق
بزم عصمت از او عجب عالی است
جای زهرا در این میان خالی است
تا که با خنده در برش گیرد
بوسه از روی اصغرش گیرد
از حسین این کلام خوش باشد
هر چه یزدان مرا پسر بخشد
به علی بسکه عشق دارم من
نامشان را علی گذارم من
وین بود سومین علی او را
که بود یادگار عاشورا
هست بند قماط پابستش
رشته ی کائنات در دستش
بند قنداقه اش اگر بر پاست
کهکشان سپهر خوبیهاست
خون خون خداست در رگ او
رشته ی رحمت است هر رگ او
راه آزادی و شهامت را
که نگهبان بود امامت را
از دو ششماهه یافته است ثبات
مکتب از خونشان گرفته حیات
خون محسن شروع بسم الله
خون اصغر ختامه ی این راه
ای بهار امید ما اصغر
آیت اکبر خدا اصغر
اکبر استی ولی به نام، اصغر
اصغری لیک در مقام، اکبر
علی ای یاس لاله پوش حسین
طایر وسدره روی دوش حسین
گشته نائل ز فیض حق جوشی
سر دوش پدر به سر دوشی
ای سلام نماز عشق حسین
روح راز و نیاز عشق حسین
کارهای خدائیت دادند
دست مشکل گشائیت دادند
ای اسیر تو هر نبی و ولی
دستهای تو کوچک است ولی
کارسازی چو کار ساز کند
عقده های بزرگ باز کند
سینه ها را جلا تو می بخشی
دردها را دوا تو می بخشی
نام تو رمز لاله ی یاس است
عاشق تو نگاه عباس است
- سه شنبه
- 21
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 11:32
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید رضا موید
ارسال دیدگاه