یا حسین، آن که دل از غیر تو بُبرید، منم
آن که لاجرعه می مهر تو نوشید منم
آن که از شوق به هنگام ولادت چون شمع
عوض گریه در آغوش تو خندید منم
آن که با پرورش مادر و تعلیم پدر
تربیت یافته در مکتب توحید منم
آن که همراه تو آمد به صف کرب و بلا
پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم
آن که خون شد دلش از محنت ایّام ولی
جامه صبر به تن بهر تو پوشید منم
روز عاشورا، به هنگام وداع آخر
آن که پروانه صفت دور تو گردید منم
آن که جا از پی یک بوسه به اعضات ندید
خم شد و حنجر خونین تو بوسید منم
آن که چون لانه زنبور ز شمشیر ستم
جسم عریان تو آغشته به خون دید منم
نشنیده است کسی از سر بُبریده سخن
آن که صوت ملکوتی ز تو بشنید منم
آن که در بزم یزید بن معاویه پست
قد علم کرد و سخن گفت و نترسید منم
جنگ با اسلحه کار تو و یاران تو بود
آن که با تیغ زبان بعد تو جنگید منم
نظر مرحمتی کن تو به «ژولیده» که گفت
یا حسین، آن که دل از غیر تو بُبرید منم
- پنج شنبه
- 23
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 17:9
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه