سعادتی ست که روی من و تو سوی علیست
دلیکه هست خداجو در آرزوی علیست
دل من و تو نه تنها صفا ز مهرش یافت
صفای عالم هستی ز نور روی علیست
اگرچه نامه سیاهیم ناامید مباش
چرا که مایه امّید، آبروی علیست
بهشت را به نجف دیدهام در این دنیا
چه خوب یافتم آری بهشت کوی علیست
رجب، مرجّب از آن خوانده شد که در این ماه
به هرکجا که نهی روی گفتگوی علیست
علی به خانه حق چون گشود از اوّل چشم
تجلّی حق از این روی، رو به روی علیست
به صدق دست به دامان او بزن چون من
که دستگیری از پا فتاده خوی علیست
علیست زنده جاوید، حاجت از او خواه
زمانه در خم چوگان حکم گوی علیست
علی جدا ز خدا نیست زین سبب همه وقت
خدای جست هر آن کو به جستجوی علیست
بیا به محفل رندان پاکباز امشب
ببین چگونه به هر گوشه، های هوی علیست
اگر ز شوق کند هر کسی گریبان چاک
عجب مدار که این سرخوشی به بوی علیست
همین نه دست به دامانش آشنایانند
بسا غریب، پریشانِ تارِ موی علیست
بنوش باده ز جام ولایت از سر شوق
عصاره خُم توحید در سبوی علیست
- دوشنبه
- 27
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 10:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه