زبان را گفتمش مدح علی کن شمّه ای شد لال
بیان را گفتمش گفتا من و مدح علی صد سال
قلم را کردمش آگاه نویسد مدح او بشکست
بیان و هم زبان و هم قلم گویا شده یکدست
برو شاعر علی را کی توان تعریف با ابزار
لسان لا یُری کرده علی مدح چندین بار
خدا چون خواست بنماید عیان اوصاف زیبایش
علی را کرد خلقت ما خلق دیدند مولایش
غرض از خلقت آدم که نامش صفوه الله است
علی آید برون از پرده، عظما آیت الله است
علی الله نی امّا یدالله قدرت الله گو
بشر نبود یقین، الله هم نبود چه باشد او
علی آن شاهد مشهود عابد، علی آن عابد معبود
علی ظاهر علی باطن علی حامد علی محمود
همین بس لافتی الّا علی در شأن او آمد
بنفسی اَنت گفتش بارها در حق او احمد
علی بگذاشت «عینی فرد» جانش در ره اسلام
بُود رسوا به اسلام اَر کسانی که گذارد دام
- دوشنبه
- 27
- اسفند
- 1397
- ساعت
- 10:45
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه