مرد زهد و حیا و عفت و جود
قدر هفت آسمان دلی دارد
در بهشت قنوت این آقا
دشمنش نیز منزلی دارد
سفره اش باز و لطف او بی حد
خواستن از تو و نگاه از او
اوست باب الحوائج مردم
لب خود وا کن و بخواه از او
از کرامات او چه می خواهی؟
زن بدکاره را خداجو کرد
شیر را روی پرده جان بخشید
دست ابلیس دهر را رو کرد
صورتش ماه، جذبه اش خورشید
شب عمرش ستاره باران بود
حیف دنیا برای حضرت او
لحظه لحظه شبیه زندان بود
چارده سال پای او زنجیر
چارده سال دور او دیوار
وای از آن رطوبت زندان
آه از سندی امام آزار
استخوان خمیده ی این مرد
تازیانه زدن ندارد که
در دفاع از خودش به روی تن
غیر یک پیرهن ندارد که
آه ای شیعیان خبر دارید
باز هم غم شده ملازم ما
چند خرمای زهرآغشته
جان گرفت از امام کاظم ما
جسر بغداد جسم آقا را
دو سه روزی گرفت در بر خویش
همه گل ریختند روی تنش
کرده بغداد را معطر خویش
کربلا جای گل به جسم حسین
سنگ ها روی سنگ می بارید
روی گلبرگ پیکر مولا
تیرها بی درنگ می بارید
- پنج شنبه
- 8
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 15:31
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر عظیمی
ارسال دیدگاه