میلاد حضرت ارباب کائنات
سیدالشهدا حسین‌بن‌علی(ع)

بنداول
ماه شعبان جلوه‌گر شد نور خلاق مبین
از میان خانه‌ی حیدر امیرالمومنین
کوثر قرآن دوباره باز مادر گشته است
دامنش گردیده همچون عرش رب‌العالمین
آسمان با هر ستاره شادیش افزون شده
ماه و خورشید ولایت آمده روی زمین
مژده مژده دیده وا کرده در این عالم حسین
در طرب جبریل و میکائل در عرش برین
دیده‌ی روشندلان کوی عشاق حسین
در میان عشقبازان گشته چون عین‌الیقین
جرعه‌نوشان صاحب صهبا و ساغر آمده
یعنی از دامان زهرا روح کوثر آمده

بنددوم
سید و سالار عالم اصل ایثار آمده
نور بخش عالم و شمع شب تار آمده
پیش پایش سینه‌زنهای دو عالم پاشوید
یوسف زهرای اطهر سوی بازار آمده
کربلایی در دل عشاق خود کرده به‌پا
باغبان یاس و لاله سوی گلزار آمده
سید و سالار عالم، نه، بگو در نشاتین
سید و سالار و آقای علمدار آمده
اینکه میبینی در آغوش پیمبر خفته است
جان زهرا و علی را جمع اسرار آمده
بر محبین تا قیامت گوهر ناب آمده‌ست
نوکران از جای برخیزید ارباب آمده‌ست

بندسوم
جای خنده روی لبها جاری اشک نم‌نم است
دیده‌گان فاطمه از روضه‌اش چون زمزم است
جبرئیل آورده پیغام از شهادت بر نبی
سینه‌ها از درد سنگین  دیده‌ها همچون یم است
روز میلادش چنان شد کربلا بیت‌الولا
گوئیا امروز درعالم نوای ماتم است
یاحسین و یاحسین ذکر لب افلاکیان
برلب کروبیان پیوسته نوحه با دم است
دم حسین و بازدم نام حسین‌بن علیست
هرچه گویم زین مصیبت گوئیا بازم کم است
نغمه‌ی توحیدیش هیهات من‌الذلت است
ای محبین روز میلادش‌تمام عزت است

بندچهارم
خاک پایش توتیای چشم مردم میشود
عالمی در این حقیقت روز و شب گم میشود
این پسر سرچشمه‌ی ایثار و رمز هل‌اتی است
لنگر ارض و سما در هر تلاتم میشود
جرعه نوش و ساقی مستانه‌ی قالوا بلاست
با نگاهش راز هر می در دل خم میشود
اول خلقت که نامش را خدا بگذاشته
باحسن بوده حسن را یای دوم میشود
جوزجو میروید و گندم ز گندم گفته اند
لیکن از نیمه نگاهش تاک گندم میشود
شاهد این مدعی حُّر و زهیر کربلاست
صاحب‌این‌ادعا خودمظهرجودوسخاست

بندپنجم
ای محبان عشق را بال وپری پیدا شده
چشمه‌ی زمزم کجا، چشم تری پیدا شده
بسته‌ام دل تا به طاق ابروی لیلی‌وشی
در دل صحرا کنون یک بتگری پیدا شده
هوش از سر رفته و زنجیر میآید بکار
تا به چشم عشقبازان‌ دلبری پیدا شده
با سر ببریده تا قرآن تلاوت کرده است
گشته معلوم آشنای بی سری پیدا شده
سِّر بی‌سر بودنش یاسین قرآن گفته‌اند
بر سر نی جلوه‌گاه دیگری پیدا شده
عالم و آدم همه مدیون قرآن خواندنش
سرفراز از این عروج بر سر نی ماندنش