حسین و عباس و امام سجاد
این سه گل ناز و سه تازه میلاد
هر سه ز نورند و قمر طلعتند
روح دعا پادشه طاعتند
نام حسین مایه آرامش است
دلبر زهرا چو خودش دلکش است
سینه ی او بوسه گه مرتضاست
او نوه خوش قدم مصطفاست
این همه دل واله و آواره اش
بام فلک مسند گهواره اش
کرب و بلا کعبه آمال اوست
جلوه گر از جلوه اجلال اوست
زین العبا زینت باغ علیست
نور حق از دیده او منجلیست
سجده به پیشانی او آشناست
شاهد بر واقعه ی کربلاست
جلوه ی عباسِ علی دیدنی است
گل ، ز لب چون گل او چیدنی است
قامت او معنی قد قامت است
هیبت او قلعه امنیت است
آمده نوباوه ی امُّ البنین
تا که حسینش نشود دلغمین
تکیه گه و حافظ آل الله است
هاشمی و صورت او چون مه است
هر که بر او چنگ توسل زند
در دل او لطف خدا گل زند
درگه عباس درِ حکمت است
دامن او بارگه رحمت است
سائل خود را نکند نا امید
مدعیان لاف چرا می زنید؟
دست خدا همره عباس گشت
باب الحوائج شرف الناس گشت
غیرت حیدر به رگش جاری است
دیده ی او مظهر بیداری است
هر که در او قدرت احساس نیست
با خبر از دولت عباس نیست
- چهارشنبه
- 21
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 16:22
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
ابوالفضل عباسی معروفان
ارسال دیدگاه