زیبای عالمی دل ما را گرفته ای
تندیس عشق و مهر و وفا را گرفته ای
ای عبد صالحی که ز حسن و کمال خود
آفاق و آسمان ولا را گرفته ای
با عشق عجینی ، عشق و وفا مفتخر ز تو
سردار سرفراز ، رضا را گرفته ای
دنیا و هر چه هست به اهلش سپرده ای
از جان طریق آل عبا را گرفته ای
در پیش پای شاه ولایت نشسته ای
درس کمال و بذل و عطا را گرفته ای
باب الحوائجی ، که حوائج روا ز تو
صد مرحبا رضای خدا را گرفته ای
نازم به تو ، که نازد ائمّه ز حسن تو
صهبای معرفت چه گوارا گرفته ای
اهل جنان مقام تو را غبطه می برند
بال عطای حیّ علا را گرفته ای
فیض جهاد اکبر و فیض نثار جان
بر حق مبارکت ، که صفا را گرفته ای
پا بوسی ات نهایت آمال اهل دل
خود آگهی که دست که ها را گرفته ای
دائم به گفتگوی تو ام ای امیر حسن
گو از من فتاده صدا را گرفته ای ؟
افتاده دستی ، از من افتاده دست گیر
دانم که خار درد و بلا را گرفته ای
دست از ( هدایت ) است تو را باب حاجتی
دستی رسان که دست خدا را گرفته ای
- چهارشنبه
- 21
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 16:44
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد هدایتی
ارسال دیدگاه