علی زره که بپوشد، همین‌که راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد
همین که اسم علی آمده‌ست در دل میدان
بس است تا گذر مرگ بر سپاه بیفتد...
علی‌ست، مثل علی می‌دهد پناه گدا را
اگر به خانۀ او راه بی‌پناه بیفتد...
جوان اگر به جوان حسین دل بسپارد
دگر نمی‌شود اصلا پی گناه بیفتد
تمام شب سر راهش نشسته‌ام به امیدی
که راه دوست بر این عبد روسیاه بیفتد
- دوشنبه
- 2
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 18:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
داود رحیمی
ارسال دیدگاه