یابن الحسن صاحب زمان
رفته زجان تاب و توان
از درد و غم مارا رهان
الغوث الغوث الامان
یابن الحسن صاحب زمان
الغوث الغوث الامان
ای مُنجی جّن و بشر
تو غائب هستی از نظر
هجرت بدل کرده اثر
تاکی تو باشی در نهان
تو پیشوای بر حَقی
قرآن و دین را رونقی
کی میزنی تا بَیرَقی
پاینده باشد درجهان
یوسف چوآیدسوی تو
گردد اسیرموی تو
بیندکمال وروی تو
گوید توئی ماه زمان
از دوری دیدار تو
مَحو ُگل رُخسار تو
جمعی شده بیمار تو
دردل همیشه این بیان
خون شد دلم بار دگر
بر عاشقانت کن نظر
باشد ترا فَتح و ظَفر
ای مَلجأ اسلامیان
کی میشوی بس آشکار
دلدادگانت بیقرار
در انتظارند اَشکبار
حُبّ تو در دل جانفشان
باشد مرا این آرزو
بیینم نگار خوبرو
دائم منم درجستجو
درهرزمان وهرمکان
دل بستۀ دلدار و یار
لحظه شمار امیدوار
هر جُمعه را در انتظار
تا آیدم آرام جان
نه توبه را بشکسته ام
شاهابتودل بسته ام
من منتظرنشسته ام
گرآمدی جانم ستان
تو رهبر دین منی
قدم نهی اگر دمی
گردم رها از هر غمی
باشم منم از فارغان
کن غیبتت رامختصر
کشتی دین هست درخطر
شیعه ندارد بال و پر
ای رهنمای سالکان
دست جفا و نابکار
کرده جهان را در حصار
حکمش بده گردد کنار
گشته به شیعه بد گمان
گر شدرضای کردگار
توای شه والاتبار
برکش توتیغ وذلفقار
کن ریشه کن این ظالمان
(عدلی) زیار مهربان
از حضرت صاحب زمان
هم ازحسین شاه شهان
درروزحشرخواهدامان
شفیع شوید امان دهند
به روزحشر جنان دهند
بهشت جاودان دهند
به هرکه گشته نوحه خوان
- چهارشنبه
- 4
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 12:14
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حاج اصغر فرشچی
ارسال دیدگاه