مثنوی ویژه ولادت حضرت رقیه(س)
سلام حق به عفتت رقیه
به هر نفس ز عصمتت رقیه
عشق تو عشق ازلی رقیه
بنت حسین بن علی رقیه
ندارم از گفته‌ی خود واهمه
فاطمه‌ای، فاطمه‌ای، فاطمه
رقیه ای ملیكه‌ی مُلكِ عشق
زینب دومین به شهرِ دمشق
ضریحِ کوچکت شفا می‌دهد
مدینه، كعبه، كربلا می‌دهد
***
معنی تَلمیح و اشاره تویی
روحِ مَجاز و استعاره تویی
به پای مدحِ تو کم آید نفس
مدیحه‌خوان تو پدر هست و بس
تا كه نگه بر رخِ دختر كند
یاد ز رخساره ی مادر كند
خنده کنان در دلِ اسپند و دود
زمزمه اش گشته ثنا و سرود
ثانیِ مادرِ حسین رقیه
سوره‌ی کوثر حسین رقیه
***
ملیکه ی شهیر کربلایی
تو نوه ی امیرِ لافتایی
لشکرِ دل ناز تو را می خرد
عمی العباس تو دل می برد
عمو تو را دید اسیرِ تو شد
دامنِ عباس سریرِ تو شد
ای كه به هر درد و بلا غالبی
كتاب صبرِ عمه را كاتبی
کلِ فلك گرمِ سجودِ شماست
خنده‌ی زینب ز وجود شماست
***
قطره‌ی آسمان به زیرِ پَرَت
فلك فداییِ به دورِ سرت
فرشته تا بوسه به دستت زند
عرش دم از بودن و هستت زند
نورِ دلی و دیدگانی شما
عمه‌ی صاحب الزمانی شما
قلوبِ تمامِ عاشقان گدایت
حسرت دل ضریح با صفایت
براتم از دست کریمت بده
جواز دیدنت حریمت بده
- شنبه
- 7
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 10:50
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه