اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست
تو از کدام بهاری؟ تو، ای شکوفۀ زخم!
که عطر خانه‌ام از جانماز و جامۀ توست
هنوز داغ تو تازه‌ست، مثل رنگ انار
و رودخانۀ چشمان من، ادامۀ توست
دوباره من غزل عاشقانه خواهم گفت
و عاشقانه‌ترین شعر من، چکامۀ توست
همیشه چشم به راه توام که برگردی
هزار پنجره در انتظار نامۀ توست
- سه شنبه
- 10
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 11:21
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
زهرا نایینی‌فرد
ارسال دیدگاه