اهل گناه کبیره که نباشم ، خدا با عشق حسین من رو می بخشه
خود ارباب هوای دوستاشو داره ، وقتی تو معرکه دشمن رو می بخشه
دل شده رامت ، مست مرامت ، به خدا خیلی می خوامت
کاش که رها شم ، دوست دارم باشم ، کبوتر روی بامت
نمی میره تا ابد ، دلی که جلب توئه
جات توی قلب منه ، جام توی قلب توئه
(حسین وااااای)(۲)
به خدا توی بهشت جایی نداره ، دلی که واسه غم تو نمی لرزه
گریه که می کنم که آقام می شه راضی ، هیچی به خنده ی ارباب نمی ارزه
دارم یه منصب ، توی این مکتب ، دل شده در تاب و در تب
هر روز و هر شب ، می خونم بر لب ، نحن احباء زینب
ما رو سوا می کنه ، با یه اشاره حسین
هوای گریه کن و، همیشه داره حسین
(حسین وااااای)(۲)
این شبا مثل محرم پر آهم ، همیشه گریه کن داغ حسینم
سحری خواب دیدم از لطف نگاهش ، یه محرم توی بین الحرمینم
نگین خاتم ، سرتر از حاتم ، خراب لطف و وفاتم
من خاک پاتم ،آقا گداتم ، بده یه برگ براتم
گمشده ی قلبمو ، با تو پیدا می کنم
توی دلت آخرش، خودمو جا می کنم
(حسین وااااای)(۲)
- دوشنبه
- ۱۶
- اردیبهشت
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۸:۴۶
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه