از کجا میتوان شروعت کرد
از ازل یا ابد نمیدانم
شکر عمرم گڌشت و جز ڌکر
علی حیدر مدد نمیدانم
اسدا... فوق ایدیهم
تو رفیعی بلند بالایی
به خداوند کم نداری تو
چیزی از سروری و آقایی
روی دست نبی بلند شدی
تا که دین رسول کامل شد
به ولای تو آدم ایمان داشت
که برای بهشت قابل شد
عشق تو راهی زمینش کرد
گندمی گرچه سد راهش بود
تا بیاید زیارت نجفت
این همان آخرین گناهش بود
عکس روحت بزرگ و عالم خرد
بین این قاب اگرچه محبوسی
انبیا روبروت صف بستند
تا بگیرند اڌن پابوسی
خانه ات فوق عالم زر بود
به امیری که انتخاب شدی
خلق آدم که کار ساده توست
از ازل تو ابوتراب شدی
رتبه اولی تو در خلقت
حق تو را شمس اهل بینش کرد
صد هزاران شهاب را یکجا
لابلای نگات چینش کرد
روز و شب در کنار پیغمبر
مثل رنگین کمان درخشیدی
با نگاهت که آسمانی بود
بر تن شب ستاره پاشیدی
از نفسهات غنچه میفهمد
تو بهشتی بهار کودک توست
به خدا جبرییل معترف است
که غلام حقیر و کوچک توست
پای سکوی ارتقا و صعود
ایستاده کنارت اسرافیل
پر بزن ای عقاب چونکه شده
محو در اقتدارت اسرافیل
ما ندیدیم از تو جز خوبی
ای غریب دیار جانبازی
عزت بی تو مایه ڌلت
عشق تو مبدا سرافرازی
دست من را بگیر یا مولا
بیعتم گرچه با تو کمرنگ است
عطش دیدن حرم دارم
بهر ایوان طلا دلم تنگ است
تا تو هستی طبیب دل آقا
درد خواهم دوا نمیخواهم
تا محرم نمانده فرصت و من
از تو جز کربلا نمیخواهم
- چهارشنبه
- 18
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 14:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسین جعفری
ارسال دیدگاه