دسته‌گلها دسته‌دسته می‌روند از یادها
گریه كن، ای آسمان! در مرگ توفان‌زادها
سخت گمنامید، اما ای شقایق‌سیرتان!
كیسه می‌دوزند با نام شما شیّادها...
غیر تكرار غریبی، هان چه معنا می‌كنید
غربت خورشید را در آخرین خردادها؟
با تمام خویش نالیدم چو ابری بی‌قرار
گفتم: ای باران كه می‌كوبی به طبل بادها!
هان، بكوب اما به آن عاشق‌ترین عاشق بگو:
زنده‌ای، ای زنده‌تر از زندگی در یادها!
مثل دریا ناله سر كن در شب طوفان و موج
هیچ چیز از ما نمی‌ماند مگر فریادها
- جمعه
- 20
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 18:42
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
علیرضا قزوه
ارسال دیدگاه