یا حسن مجتبی(ع)
شق القمری شد قمری گشت پدیدار
برماه خدا شد مه نو دلبر ودلدار

بشکفت گل اول گلبوته ی کوثر
شد روشنی چشم علی حیدر کرار

این نازپسر سبط نبی باشد واز او
آکنده زشادیست دل احمد مختار

زیبا رخ او جلوه ای از وجه الهیست
در بین خلایق بود او خلقت شهکار

نامش حسن ومنتخب از سوی خداوند
هم احسن رخ دارد وهم احسن کردار

باید که کنی حاتم طائی تو فراموش
برلشگر اصحاب کرم آمده سردار

در نیمه ی ماه رمضان شیعه زداید
با عشق حسن ازدل پر ولوله زنگار

میلاد حسن عید خدا در مه روزه ست
بر بنده در آن است یقین برکت بسیار

میلاد حسن قله ی کوه رمضان است
اندر پس آن راه شود برهمه هموار

باید حسنی بود که زهرا حسنی بود
شادی دل فاطمه کن شادی بسیار

اندر می عشق حسنی ساغر خود زن
مست می او هست به هر واقعه هشیار

او یوسف زهراست،عموی گل نرگس
شادی تو را اوست در این روز خریدار

ای کاش بیاید که به همراش نماییم
بر پا حرمی بهر حسن سید ابرار

شعر:اسماعیل تقوایی