وداع با رمضان
ترک ما را می کند ماه خدای دادگر
واگذارد عاشقان خویش تا سالی دگر

بهره ها بردیم ازاین ماه پرفیض ونکو
خیربادا یاد هر افطار وهر صبح سحر

به به ازآن ختم قرآنهای فرد روزه دار
از شکوفایی قرآن در بهاری پرثمر

شامهای قدر والطاف خدا یادش بخیر
یاد جوش، لحظه ربانی قرآن بسر

طی شده ماهی که کار خیر رونق داشته
رحم بوده در تمام روزهایش جلوه گر

خوان پر فیض الهی لاجرم برچیده شد
هر که بوده بر سر این سفره، باشد معتبر

بندگان دلتنگ این ماه الهی می شوند
درهوایش می زند مرغ دل ما بال وپر

کاش باشیم ودوباره صائم این مه شویم
دیده ها روشن شود از نور آن بار دگر

شعر:اسماعیل تقوایی