مدینه شهر پیغمبر شده غرق عزا آخر

یتیم از کینۀ منصور شد آخر موسی جعفر

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** **

رئیس مذهب شیعه فدای دین وقر« شد

زداغ حضرت صادق پیمبر دیده گریان شد

مدینه دیدۀ زهرا از این ماتم چو دریا شد

ببین باردگر درتو چه غوغائی که بر پا شد

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** *** ** **

مدینه خاطرتلخی زتو دارم در این دنیا

که درتو خورده سیلی بر عذار حضرت زهرا

شهیده شد سر انجام آن یگانه دختر طاها

علی بسپرده بر خاکش شبانه با با دوصد غوغا

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** ** **

امیر المؤمنین در تو زکین خانه نشین گشته

مدینه ظلم بی حد بر امام العالمین گشته

حسن بعد از پدر در تو چرا شد بی کس ویاور

که اورا همسرش کرده شهید از زهر کین آخر

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** **

مدینه در تو با زین العبا دانی چها کردند

امام چارم مارا شهیدش از جفا کردند

نمود از کین چرا مسموم هشام بد سیر اورا

نکرد آن بی حیا از چه حیا از مادرش زهرا

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** **

مدینه باقرالعلم نبی راه به زهر کین

چرا کشتند ودر تو آن جفا کاران بد آئین

مدینه در تو این جور وجفا بر آل احمد شد

مدینه خون به دل در تو رسول الله امجد شد

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** **

مدینه بار دیگر هم ستم بر رکن دین کردند

امام صادق مارا چرا مسموم کین کردند

مدینه آن گل زهرا ی اطهر کشته شد در تو

مدینه نور چشمان پیمبر کشته شد در تو

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

** ** ** **

مدینه کشته شد در تو گل گلزار پیغمبر

به زهرا نو رچشمان وبه شیعه هادی ورهبر

مدینه داغ زهرا را غم ام ابیهارا

نمودی تازه بر شیعه دو باره درد و غمهارا

فغان وآه وواویلا، امان از این غم عظما

شاعر:مجتبی صمدی