قصدی به جز فدا شدن و سوختن نداشت
جز این اگر که بود، نشانی ز من نداشت
آن‌قدر مرد ساختمش تا در امتحان
یک نهر تشنه بود و غم خویشتن نداشت
نزدم چه افتخاری از این بیشتر که او
مثل عموش جعفر، دستی به تن نداشت
مانند پاره‌های دل دختر رسول
بر خاک‌های سوخته ماند و کفن نداشت
دارم چهار یوسف، در مصر کربلا
امّا مدینه‌ام سرِ کنعان شدن نداشت
هر کاروان که آمد و رفتم به شوقشان
همراه خویش بویی از آن پیرهن نداشت
- شنبه
- 1
- تیر
- 1398
- ساعت
- 14:18
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مهدی فرجی
ارسال دیدگاه