هر لیل و هر نهار بگو یا علی مدد
پنهان و آشکار بگو یا علی مدد
اوقات خویش را به بطالت مکن تلف
بگذار پای بر سر افلاک از شرف
با نیّت خلوص بکن رو سوی نجف
با شوق بی شمار بگو یا علی مدد
ای طایر شکسته پر نیمه جان بیا
زندانی حصار زمین و زمان بیا
از شش جهت به تیر حوادث نشان بیا
در شدّت فشار بگو یا علی مدد
مشکل گشا به هر دو سرا مرتضی علیست
با چشم دل ببین همه جا مرتضی علیست
مالک رقاب ما بخدا مرتضی علیست
در رنج و اضطرار بگو یا علی مدد
گر آگهی ز قدرت حلّال مشکلات
باید که پشت پا بزنی بر تعلّقات
غیر از علی مسبّب اسباب بر نجات
کس نیست غمگسار بگو یا علی مدد
هرگز نیافریده بحق آفریدگار
مردی بمثل حیدر و تیغی چو ذوالفقار
آمد علی به دهر که حق گردد آشکار
آنرا بکن شعار بگو یا علی مدد
ذکر علی به شیعه کلید سعادت است
فکر علی به امّت مؤمن عبادت است
با فکر و ذکر او که به عُشّاق عادت است
در دشت و کوهسار بگو یا علی مدد
درویش را بهشت بُود کنج خانقاه
آبش بود سرشگ و چراغش ز دود آه
ای وای بر کسی بحقارت کند نگاه
خواهی گر اعتبار بگو یا علی مدد
اجرام آسمان بتوان گر شمار کرد
بتوان مدیح حیدر دلدل سوار کرد
در خلقتش خدا بعلی افتخار کرد
تو هم بافتخار بگو یا علی مدد
ای شیعه تکیه جز به شه لافتی مکن
خود را بسان قطره ز دریا جدا مکن
محکم بگیر دامنش از کف رها مکن
با قلب داغدار بگو یا علی مدد
حرز مُجَرَّبی که بگویند نام اوست
بالاترین مقام بخلقت مقام اوست
گفته «فَمَن یَمُت یَرَنی» در کلام اوست (1)
در حال احتضار بگو یا علی مدد
آمد خبر بِاَحمد مختار بارها
خوارند بی ولای علی نابکارها
از وی مدد گرفت هزاران هزارها
تا دامن مزار بگو یا علی مدد
بعد از نبی ولیِّ خدا میر اَمجد است
شیر خدا وصی بلافصل اَحمد است
فرموده خود که عَبدِ عَبیدِ مُحمّد است
آگاه و هوشیار بگو یا علی مدد
دانی چرا گروه عجم تودۀ عرب
دائم بدور کعبه بگردند روز و شب
آنجاست زادگاه علی سیزده رجب
رو کن به آن دیار بگو یا علی مدد
این نام را بشوق همه هوشیار گفت
یک یک پیمبران بزمان فشار گفت
موسی به طور، حضرت عیسی به دار گفت
تو هم مرو کنار بگو یا علی مدد
شیر خدا بختم رُسُل غمگسار بود
در پیش او همیشه بکف ذوالفقار بود
بر جمله انبیا مَدَدَش آشکار بود
با جمع خویش و یار بگو یا علی مدد
اِکمال دین اَتَمّ نِعم گفته در غدیر
ابلاغ شد توسط جبریل بر بشیر
شد مرتضی علی به همه اِنس و جِن امیر
در شدّت فشار بگو یا علی مدد
گفتند در فضائل مولا بسی سخن
مانند این سخن نشود نقل انجمن
یادت کند « #علومی» به تحسین اهل فن
بگذار یادگار بگو یا علی مدد
ــــــــــــــــــ
(1)حدیث معروفی است به نام حدیث حارث بن همدان که از اصحاب حضرت امیر (ع) بوده است و جمله معروف « فَمَن یَمُت یَرِنی » حضرتش، خطاب به وی گفته شده است. این حدیث در کتبی همچون بحارالانوار و نیز امالی شیخ صدوق به صور گوناگون نقل شده است.
ماحصل قضیه این است که امیرالمومنین(ع) به حارث بن همدان فرمودند: هرکس که بمیرد چه دوست من باشد چه دشمن من، مرا در مواطن چندگانه خواهد شناخت. هنگام مرگ، نزد صراط، کنار حوض و هنگام تقسیم کردن بهشت و دوزخ.
- سه شنبه
- 4
- تیر
- 1398
- ساعت
- 12:14
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد حسین کتابچی
ارسال دیدگاه