«محمد بن خالد برقى» به واسطه اى از امام صادق(عليه السّلام) روايت كرده است كه فرمودند:
«مرد عابدى در ميان بنى اسرائيل بود، خداوند متعال بر حضرت داود (عليه السّلام) وحى فرستاد كه او رياكار است. پس از گذشت مدتى، آن مرد از دنيا رفت.
حضرت داود (عليه السّلام) بر جنازه اش حاضر نشد، اما چهل نفر از بنى اسرائيل بر جسدش ايستاده و گفتند: خدايا! ما از او جز خير چيز ديگرى نمى دانيم، اما تو از ما داناترى و بهتر مى دانى، او را بيامرز.
بعد از غسل دادن چهل نفر ديگر ايستادند و گفتند: خدايا! ما از او جز خير چيز ديگر نمى دانيم اما تو از ما داناترى و بهتر مى دانى، او را بيامرز و پس از آنكه در قبر گذاشته شد نيز، چهل نفر ديگر آمدند و گفتند: خدايا! ما از او جز خير چيز ديگر نمى دانيم، اما تو از ما داناترى و بهتر مى دانى او را بيامرز.
در اينجا خداوند متعال بر داود (عليه السّلام) وحى فرستاد كه چرا بر او نماز نگزاردى!
داود (عليه السّلام) جواب داد: به خاطر اينكه خودت به من گفتى كه او رياكار است. وحى آمد كه: چون عده اى به نيكوكارى او شهادت دادند، من شهادتشان را تجويز كردم و آنچه را كه من مى دانم و آنان نمى دانند، برايش آمرزيدم»
منبع: عده الداعی ابن فهد حلی
- سه شنبه
- 11
- تیر
- 1398
- ساعت
- 14:56
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه