سحر شبهای توبه کارا اومد
حاجت افطار روزه دارا اومد
یه جهان مدیون نمک نامش شد
کربلا شیرین از عسل جامش شد
خلقش خود خود محمده
خلقش شبیه احمده..
عالم همه فدای نامشن
عمر همه سختیا سراومده
مهتاب شبای تاره
دل و دلداره
آقامه
درمون دل پردرده
خدایی مرده
آقامه
تا خدا خَلقش کرد جنت و تضمین کرد!
فتبارک گفت و خودش و تحسین کرد
از ازل قائل شد واسه اون استثنا
بخشش بی حد رو به حسن داد یکجا
امشب همه دلابهاریه
رحمت دوباره جاریه
خونش تنها امید سائلاس
تو این خونه کرم انحصاریه
فخر عالم لاهوته
جهان مبهوت
آقامه
تو محشر دلم سر مسته
شفاعت دست
آقامه
فروغ شبهای بی قمر پیداشد
امید نخلای بی ثمر پیدا شد
همه جا بارونه همه دنیا سبزه
مقدم این مولود به جهان می ارزه
عشقش قناری هارو کرده مست
حُبِّش توی دلم نشست
خاکِ زیر پاهاش معراجمه
نام حسن رو لب ملائکه ست
از عشقش دلم لبریزه
چه شور انگیزه
آقامه
سلطانه به مُلک قلبم
بدونه عالم
آقامه
- شنبه
- 15
- تیر
- 1398
- ساعت
- 12:22
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
سعیده کرمانی
ارسال دیدگاه