در دهه‌ی کرامت
حرم امام رضا(ع)

از باب جوادتت بِنِگَرسوی تو آیم
من حاجت دل را به تو ابراز نمایم
در مدحت تو یک غزل ناب سرایم
بعداز حرمت زائر در کرببلایم
امضای زیارت به نظر در حرم توست
هرچیز به من داد خدا از کرم توست

ای عرش‌نشین شاه خراسان مددی‌کن
بر من که شدم‌بی‌سروسامان مددی‌کن
ای زاده‌ی هل اتی قرآن مددی‌کن
من سوخته از آتش هجران مددی‌کن
در پیش قدمهای تو تا خاک شدم من
با عشق تو از خاک به افلاک شدم من

دست من و دامان تو و لطف و عطایت
مرغ دل من بال گشوده به هوایت
ذرات فدای تو و تسبیح و ثنایت
چرخ و فلک و عالم ایجاد فدایت
سلطان سریر ارتضایی تو رضایی
تو گریه کن شاه شهید کربلایی

نقاره بگوشم رسد این بانگ الهیست
خادم‌شده‌هرکس‌به‌تواین‌منصب‌شاهیست
هرکس که گرفتار شده سوی تو راهیست
در بین حرم منتظر نیمه‌نگاهیست
با شعر حسان آمدم ای شاه پناهی
بنمای به عشاق خود از لطف نگاهی

از بس که تو آقایی و حج فقرایی
از بسکه تو سرچشمه‌ی جودی و سخایی
تو کعبه جانانی و تو قبله‌نمایی
من آمده‌ام درحرمت بهر گدایی
چون آهوی دشت ختنم رام تو گشتم
عمریست اسیر تو و در دام تو گشتم